monumenta.ch > Bernardus Claraevallensis > bkeCod.32.99v > bnf6637.121 > 61 > sectio 1 > 46 > 39 > sectio 270 > Romanorum. > ubk4°Ms.theol.26.57 > 37 > sectio 7 > bkeCod.32.163v > sectio 982 > sectio 5 > ubk4°Ms.theol.26.50 > bkeCod.32.19v > 11 > bbb264.39 > bnf4871.233 > sbsMin.75.96v > 27 > uwbM.p.th.f.12.48 > sectio 777 > ubk4°Ms.theol.26.63 > sectio 629 > 145 > sectio 935 > 51 > sectio 2 > bkeCod.32.53v > sectio 498 > sectio 670 > ubk4°Ms.theol.26.65 > bsbClm1003.180 > ubk4°Ms.theol.26.44 > sbsMin.75.96r > sectio 146 > Romanorum. > 19 > 17
Ambrosius, De apologia David, § 16 <<<     >>> § 18

§ 17

1 Nec de sacerdotibus silendum arbitror.
2 ne nostra uidear dissimulare delicta.
3 Aaron ipse summus sacerdos, quo duce pariter ac Moyse rubrum pedes mare transiuit populus Hebraeorum, rogatus a plebe ut deos sibi faceret quos adorarent aurum poposcit, in ignem misit, et caput uituli figuratum est, cui sunt oblata sacrificia.
4 quo indicio claruit auri cupiditatem materiam esse perfidiae et auaritiae studio sacrilegia solere generari.
5 iterum tantus sacerdos locum incidit offensionis cum sorore sua Maria.
6 nam dum fratri uterque obtrectant quod alienigenam accepisset uxorem, ilico Mariam contagio maculosae carnis effloruit.